Πριν Αλέκτωρ λαλήσει, το αιματοκύλισμα των δύο αστυνομικών της Άμεσης Δράσης Λεμεσού το βράδυ του Σαββάτου, επιβεβαίωσε τους φόβους ότι το έγκλημα ολοένα και θα γίνεται πιο αδίστακτο. Φόβοι που εκφράστηκαν στα όσα φοβερά ζήσαμε μετά τη δολοφονία του ζεύγους και της ηλικιωμένης στο Στρόβολο και την Αγλαντζιά στη Λευκωσία. Φόβοι που έγιναν παραδοχή από τον ίδιο τον Υπουργό Δικαιοσύνης Ιωνά Νικολάου. Μιας παραδοχής που το ουσιαστικό συμπέρασμα είναι ότι είμαστε όλοι υποψήφιοι στόχοι και ότι κανείς δεν μπορεί να μας προστατέψει από τους επίδοξους εγκληματίες που είτε θα λιγουρευτούν τη ζωή μας ή την περιουσία μας για δικούς τους λόγους είτε απλά θα μας στοχοποιήουν επειδή βρίσκονταν υπό την επήρεια ναρκωτικών.
Ναι, είμαστε απροστάτευτοι και ας μην τολμήσουν όλοι αυτοί που χθες επισκεπτόμενοι τον άτυχο αστυνομικό, στο νοσοκομείο Λεμεσού, προέβηκαν σε βαρύγδουπες δηλώσεις, κηρύσσοντας τον πόλεμο στον υπόκοσμο επειδή κτυπήθηκαν δύο αστυνομικοί, να μας διαψεύσουν. Είναι τα ίδια πρόσωπα που πριν από λίγες δήλωναν ότι δεν είναι ανησυχητικό το έγκλημα στην Κύπρο, την ώρα που δύο άνθρωποι σφαγιάστηκαν στο σπίτι τους, μια γριά ξεψύχησε φιμωμένη στο κρεβάτι της, το κεφάλι ενός γέροντα πολτοποιήθηκε στο σπίτι του και τόσα άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν το τελευταίο εξάμηνο στην Κύπρο.
Δεν μπορείς να κηρύξεις τον πόλεμο σε άγνωστους εχθρούς! Σε ποιους να κηρύξεις τον πόλεμο; Στις ημεδαπές ή στις αλλοδαπές φατρίες που ελέγχουν τη νύκτα στην Κύπρο; Στους εμπόρους ναρκωτικών ή στα "μικρά ψάρια" που μόνο αυτά καταλήγουν στις φυλακές; Στο κύκλωμα παιδεραστών που ολοένα και ισχυροποιείται στην Κύπρο ή στους επίορκους αστυνομικούς; Εδώ δεν καταφέραμε να οδηγήσουμε ενώπιον της δικαιοσύνης αυτούς που χρεοκόπησαν την Κύπρο!
Αλήθεια πως μπορεί το Κράτος να κηρύξει τον πόλεμο στον υπόκοσμο; Με τι όπλα; Τους μάχιμους αστυνομικούς – που δυστυχώς αποτελούν την μειοψηφία της αστυνομικής δύναμης στην Κύπρο αφού η πλειοψηφία βρίσκεται στα γραφεία, στην τροχαία για την πάταξη των τροχαίων αδικημάτων από τους πολίτες ή στις φρουρές των πολιτικών προσώπων εκτελώντας διάφορα καθήκοντα;
Οι μάχιμοι αστυνομικοί – οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι χαμηλά αμειβόμενοι, είναι διατεθιμένοι να κάνουν αυτόν τον πόλεμο άραγε, ιδιαίτερα μετά το πρόσφατο περιστατικό; Αν τον κάνουν με τι όπλα θα το πράξουν και με τι στήριξη; Το υπηρεσιακό τους περίστροφο ή τη στήριξη των ανωτέρων τους όταν κάποιος από τους εγκληματίες θα παραπονηθεί για υπέρμετρη βία εις βάρος του;
Διότι ακούσαμε τον Αρχηγό της Αστυνομίας να λέει χθες ότι ο τραυματίας αστυνομικός ήταν "πλήρως καταρτισμένος να ανταπεξέλθει στο περιστατικό και έτσι έκανε και το έπραξε παλικαρίσια". Όντως στάθηκε παλικαρίσια, ΜΠΡΑΒΟ του και μακάρι να επιστρέψει γερός και δυνατός στην οικογένεια του. Όμως πλήρως καταρτισμένος όμως Αρχηγέ μου δεν ήταν. Ήταν εκπαιδευμένος αλλά όχι καταρτισμένος διότι του έλειπαν σημαντικά μέσα για να είναι, όπως για παράδειγμα, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, ένα προστατευτικό κράνος κλπ.
Όχι δεν είναι εύκολο να κηρύξεις τον πόλεμο στον υπόκοσμο. Χθες βράδυ η Λεμεσός ήταν σε αστυνομικό κλοιό, εντούτοις κάποιοι κατάφεραν να διαπράξουν ένοπλη ληστεία σε περίπτερο, να ανατινάξουν με κροτίδα αυτοκίνητο, να διαρρήξουν και να κλέψουν σπίτια και υποστατικά.
Δεν είναι εύκολο να κηρύξεις τον πόλεμο και δυστυχώς ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος. Πιο τρομοκρατημένος από τότε στη διάρκεια της αιματηρής πενταετίας στη Λεμεσό (1995 -2000).
Τότε που το κροτάλισμα των αυτομάτων στην πόλη ήταν σύνηθες φαινόμενο όταν γινόταν το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ του υποκόσμου.
Ποτέ όμως αυτό το κροτάλισμα δεν είχε προκαλέσει τέτοια αναστάτωση και πανικό ανάμεσα στους πολίτες, όσο προκάλεσε το προχθεσινό περιστατικό στον Ύψωνα, με το γάζωμα των αστυνομικών από εγκληματικά στοιχεία και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Δεν είναι τυχαίο διότι τότε, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών γινόταν μεταξύ εμπλεκομένων στο έγκλημα και ποτέ μα ποτέ δεν είχε κτυπηθεί ή κινδυνεύσει πολίτης. Όσοι ζήσαμε και καταγράψαμε γεγονότα του λεγόμενου «πολέμου των φατριών», θυμόμαστε ότι παρά τα απανωτά εγκλήματα, κανένας πολίτης δεν ταμπουρώθηκε σπίτι του από φόβο για τη ζωή του ή την περιουσία του.
Η κίνηση στους δρόμους, η κυκλοφορία των πολιτών, οι πεζοί, οι βόλτες των παιδιών στα πάρκα γινόταν απρόσκοπτα χωρίς να νιώθει κανείς ότι κινδύνευε. Χωρίς να νιώθει φόβο ότι ενδεχομένως το επόμενο θύμα θα ήταν ο ίδιος ή κάποιο μέλος της οικογένειας του.
Τότε κηρύχθηκε και πέτυχε ο πόλεμος κατά του υποκόσμου. Γιατί; Μόνο για δύο απλούς λόγους: Οι εχθροί ήταν ημεδαποί και γνωστοί, κυρίως όμως διότι κάποιοι ανέλαβαν την ευθύνη και επιστράτευσαν τον Συμιανό και τον Κινέζο για να «καθαρίσουν».
Χρόνια μετά, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Βέβαια τίποτε δεν είναι αδύνατο, φτάνει να υπάρχει η βούληση. Ο χρόνος θα δείξει αν οι δηλώσεις θα γίνουν έργα. Μακάρι!
コメント